بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و روند بروز بیماری تب مالت در استان خراسان رضوی

مقدمه  تب مالت یا بروسلوز یک بیماری قابل انتقال بین انسان و دام است که از طریق حیوانات آلوده و فرآورده‌های آن‌ها منتقل می‌شود. استان خراسان رضوی که به عنوان استانی با میزان بروز بالا طبقه‌بندی می‌شود، یکی از مناطق مورد توجه در کنترل بیماری تلقی می‌شود. هدف این مطالعه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک بیماری در منطقه می‌باشد. روش کار  این مطالعه توصیفی تحلیلی از سال 1388-1392 در استان خراسان رضوی انجام شد.اطلاعات مربوط به 5743 مورد بیماری در استان خراسان رضوی در طی 5 سال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS  و آزمون های کای دو، پیرسون و تی مستقل بررسی شد. نتایج  میانگین بروز بیماری در استان 26 در صد هزار نفر می‌باشد که در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار میزان بروز بالاتر بود. در سه سال اول مطالعه تعداد موارد بروز روند افزایشی و در دو سال بعد روندی کاهشی داشته است و در ماه‌های اردیبهشت تا شهریور بیشترین موارد بروز رخ داده است. 85%  بیماران ساکن روستا و 15 % ساکن شهر بودند. زنان1/43%  و مردان 9/56% موارد را به خود اختصاص دادند. شغل‌های خانه‌دار (9/33%) و کشاورز-دامدار (8/27%) بیشترین موارد بیماری را داشتند. میانگین سنی بیماران 1/18± 04/33 بود.2/77 % سابقه مصرف لبنیات غیرپاستوریزه را داشته‌اند که شیر (4/91%) و پنیر (4/21%) بیشترین مصرف را داشتند. بین محل سکونت و دو متغیر سابقه واکسناسیون دام‌ها و سابقه بیماری در افراد خانواده، رابطه معنی‌دار یافت شد (001/0>p). نتیجه‌گیری با توجه به بروز بالای بیماری تب مالت در شهرهای درگز، تخت جلگه و رشتخوار و اینکه جوانان 10 - 30 سال و روستاییان بیشتر از سایر اقشار در معرض ابتلا هستند، نیاز به انجام اقدامات پیش‌گیرانه در این گروه‌ها بیشتر احساس می‌شود.